-
- 11 mei
Vroegtijdig overlijden door gebrek aan Leiderschap
Deze week struikelde ik emotioneel over twee opmerkelijke verkeersdrempels.
Ik las in de krant over een Deens onderzoek. Dr Rikke Lund e.a. van de Universiteit van Kopenhagen volgden 9875 Deense mannen en vrouwen in de leeftijd tussen 36 en 52 gedurende 11 jaar. Hun conclusie trok de aandacht onder het kopje dat “ veelvuldig ruziemaken met partners, familieleden, vrienden of buren hangt samen met twee tot drie keer verhoogd risico op een voortijdige dood”.
Daarnaast deelde een topman uit de financiële sector een nogal intiem moment met mij: een collega van hem had zelfmoord gepleegd nadat hij door een reorganisatie zijn baan was kwijtgeraakt. “Niemand had het aan zien komen”. Het verhaal deed me denken aan eerdere berichten over (vroegtijdig) overlijden van topmannen in de ’fast lane’ van o.a. de financiële sector zoals het overlijden van topman Huibert Boumeester (2009) en meer recentelijk het overlijden van Peter Schmittman (2014).
Soms ben ik oprecht verbaasd over de verbazing van anderen, of het ontbreken daarvan. Het lijkt me zonneklaar dat er een correlatie bestaat tussen innerlijke en uiterlijke balans. Dagelijks zie ik een mismatch (of disbalans) tussen innerlijke harmonie en het gebrek er aan. Ruziemaken is slechts één voorbeeld van een dergelijke mismatch. Falend beleid, graaiende bestuurders, polderende politici: het heeft allemaal te maken met korte-termijn-denken dat uitsluitend is gericht op egocentrisch eigenbelang.
Het is inmiddels ook wetenschappelijk aangetoond dat een dergelijke mismatch een voedingsbodem is voor dysfunctionaliteiten zoals (fysieke) ziekten.
Hoeveel onderzoek moet er nog volgen voordat de topmannen van de ‘fast lane’ zich realiseren dat innerlijk ‘mankeren’ zich vertaalt naar het ‘uiterlijke falen’ van de organisatie?
Hoeveel ‘casualties for profit’ zijn er nodig alvorens deze ‘topmannen’ begrijpen dat zij verantwoordelijk zijn om het kloppend hart van hun organisatie gestalte te geven?
Of ben ik de enige die elke dag de tragiek voelt als de topman na een dergelijke ‘casualty’, vol mededogen en op kosten van de weduwe het glas heft in diens quest for profit..?
Reacties
Laat een reactie achter
Als voetreflexologe is het mij al jaren duidelijk dat disbalans verstoringen in het lichaam laten zien.
Hoe klopt je hart...luister er maar na, zolang het Klopt.....Maar het is vaak een lange weg te gaan is om mannen die opgevoed zijn om niet te huilen...hier inzicht in te laten krijgen....
Dit soort 'Persoonlijke wijsheid' mag meer gedeeld worden... Zelf heb ik ooit in Minneapolis St.Paul aan tafel gezeten en gezellig ontbeten met een Nederlandse Hartchirurg die door de wereld en Medtronic in het bijzonder op handen gedragen werd. Een jaar later kreeg ik te horen dat hij zelfmoord had gepleegd.
Hij kon zijn passie niet voldoende kwijt. Hij voelde zit geremd, wellicht in kindertaal: gepest, door zijn omgeving die met bureaucratie hem verhinderde maximaal met patiënten te werken. Zo zonde, zo een sympathieke man, zo veel kennis en liefde voor de medemens, maar waarschijnlijk net iets te weinig liefde voor zichzelf. Dat blijft volgens mij een hele belangrijke basis. Liefde voor jezelf als balans voor het stemmetje, wat we ego noemen.
Mooi stuk! Dank je wel, George