Ssentiële blogposts
met de zienswijze van Ssentia:

De circulaire economie is een illusie!

Judith Gunneweg - Ssentia Ontwikkeling
  • De circulaire economie is een illusie!

    De circulaire economie is een illusie!

    In duurzaamheidsland wordt een heleboel geschreven over de circulaire economie. Als je ‘circulaire economie’ googled dan krijg je meer dan 2 miljoen hits. Wat wordt ermee bedoeld en waarom wekt het de indruk dat dit nieuwe denken de wereld gaat veroveren? Met andere woorden: waarom slaat dit “nieuwe denken” zo aan?
    De circulaire economie is een economisch systeem dat bedoeld is om herbruikbaarheid van producten en grondstoffen te maximaliseren en waarde-vernietiging te minimaliseren. Het huidige economische systeem gebruikt grondstoffen alsof de voorraad grondstoffen oneindig is. Dit systeem wordt beschouwd als een lineair systeem. Echter de enige ‘circulariteit’ van het lineaire en het circulaire systeem bestaat uit het feit dat de intrinsieke vraag en aanbod vanuit materialisme en hebzucht door ondernemers in stand wordt gehouden. De aanname dat de voorraad grondstoffen (om deze ‘balans’ in stand te houden) oneindig is klopt niet. En daar heeft Michael Braungart in 2002 een interessante benadering voor geformuleerd. Zijn stelling is dat het begrip afval niet bestaat en was daarmee in één klap de grondlegger van een ander soort denken over de economie die uitgaat van de eindigheid van de voorraad grondstoffen. Met andere woorden: waste equals source en daarbij staat ‘herbruik’ in plaats van ‘ge – en verbruik’ centraal (bron: http://www.mvonederland.nl/circulaire-economie). Braungart verrichtte baanbrekend werk met zijn inmiddels populaire boek “Cradle to Cradle”. Dus als hij én de Ellen MacArthur Foundation én McKinsey het gedachtengoed omarmen en plechtig beloven dat de transitie van een lineaire naar een circulaire economie in “7 stappen” te bereiken is, dan zal het toch wel waar zijn?
    Niets minder is waar. Het verschil tussen het ‘oude’ en het ‘nieuwe’ denken lijkt te zitten in het woordje ‘herbruikbaarheid’. Dat riekt naar vroeger, toen repareren doodnormaal was en op een boterham van gisteren nog geen houdbaarheidsdatum stond. Mijn stelling is dat de circulaire economie een illusie is vol schijnzekerheden die innovatie in de weg staat. Het in stand houden van deze illusie staat haaks op de zoektocht naar echte oplossingen voor een lateraal, systemisch planetair probleem waarmee de mensheid vanuit al haar facetten wordt getart. Het is comfortabel om vanuit dit circulaire model nieuwe verdienmodellen te verzinnen. En dat is ook precies de reden waarom dit denken zo aanslaat. Het biedt een kapstok om duurzaamheid te reframen zonder dat er aan de achterliggende paradigma’s wordt getornd. Business as usual dus. Het is mijn verwachting dat vanuit de bestaande discrepantie tussen welvaart en welzijn in de wereld, de (politieke en economische) ”have’s” nooit zullen buigen of toegeven op de “have not’s”. De belangen zijn te groot om die discrepantie in stand te houden. Zolang het paradigma van “hebzucht” door diezelfde “have’s” in stand wordt gehouden als het prevalerende principe bij elke te nemen beslissing zal dat niet gebeuren. En dat is een hele lineaire benadering van een lateraal dilemma. Ik hoor graag je mening.



    Reacties

      Er zijn nog geen reacties gegeven op deze blogpost
    Laat een reactie achter